1
ماهنی‌لاریمدان گولو قوپارسالار
بیر مؤوسیم اؤله‌جک
سئوگینی آلسالار
ایکی مؤوسیم اؤله‌جک
چؤره‌یی سالسالار
اوچ مؤوسیم اؤله‌جک.
آنجاق اؤزگورلویو،
منیم ماهنی‌لاریمدان
اؤزگورلویو آلسالار
ایل، بوتون ایل اؤله‌جک.
2
داغ شاعیردیر
آغاج، قلم
دوزن‌لیک، کاغیذ
ایرماق، سطیر
داش، نؤقطه
و من شاشقینلیق علامتی!
3
گؤیون گؤزلری اؤنونده
بولودو
بولودون گؤزلری اؤنونده یئلی،
یئلین گؤزلری اؤنونده
یاغیشی
و یاغیشین گؤزلری اؤنونده
تورپاغی
اوغورلادیلار،
داها سونرا بوتون گؤزلرین اؤنونده
ایکی گؤزو دیری دیری قویلادیلار
اوغرولاری گؤرن گؤزلری.
4
حلبچه اؤلومو آردینجا
تانرییا اوزون اوزادی شیکایت یازدیم
هامیدان اؤنجه
بیر آغاجا اوخودوم اونو
آغاج آغلادی!
آغاجا قونموش پوستچو قارانقوش
کیم سنین مکتوبونو چاتدیراجاق؟ – سؤیله‌دی
مندن واز کئچ
تانری عرشینه چاتانمارام من!
گئجه یاری
شعریمین قارا گئییملی مله‌یی
کده‌رلنمه
من کهکشانا قده‌ر قالدیرارام اونو ــ دئدی.
اونون قبول ائده‌جه‌یینه سؤز وئره بیلمیرم آنجاق
سن،
بؤیوک تانرینی کیمینسه گؤره‌جه‌یینی یاخشی بیلیرسن!
مینتدارام… دئدیم … اوچ!
ایلهام مله‌یی شیکایت مکتوبونو گؤتوروب اوچدو.
ائرته‌سی گون گئری دؤندوکده
تانری آپاراتی‌نین دؤردونجو درجه‌لی گؤره‌‌ولیسی،
عوبئید آدلی بیریسی،
شیکایت‌نامه‌نین اته‌یینده عربجه یازمیشدی:
آخماق!
عربجه‌یه چئویر اونو
بوردا
کمیسه کوردجه آنلامیر،
تانریییا چاتدیرامماریق!
چهار شعر از شیرکو بیکس
۱
از ترانه‌های من اگر
گل را بگیرند
یک فصل خواهد مرد
اگر عشق را بگیرند
دو فصل خواهد مرد
و اگر نان را سه فصل خواهد مرد
اما آزادی را
اگر از ترانه‌های من،
آزادی را بگیرند
سال، تمام سال خواهد مرد.
۲
کوه شاعر است
درخت، قلم
دشت، کاغذ
رود، سطر
سنگ، نقطه
و من
که علامت تعجب‌ام!
۳
در برابر چشم‌های آسمان
ابر را
در برابر چشم‌های ابر
باد را
در برابر چشم‌های باد
باران را
در برابر چشم‌های باران
خاک را
دزدیدند،
و سرانجام در برابر همه چشم‌ها
دو چشم زنده را زنده به گور کردند
چشم‌هایی که دزدها را دیده بود.
4
پس از مرگ حلبچه
شكایت‌نامه‌ای بلند به خدا نوشتم
قبل از هر كسی
پیش درختی خواندمش
درخت گریست!در كنار او پرنده‌ای پستچی
گفت:
اما چه كسی نامه‌ات را می‌رساند؟
روی من حساب نكن
من به عرش خدا نمی‌رسم!
شباهنگام
فرشته‌ی سیه‌پوشِ شعرم
گفت: غم مخور
من می‌برمش تا كهكشان
اما قول نمی‌دهم
او تحویلش بگیرد
تو خود می‌دانی
كه خداوند بزرگ را
چه كس می‌بیند؟
گفتم: سپاسگزارم … پرواز كن!
فرشته‌ی الهام
شكایت‌نامه را با خود برد و پرید…
فردا كه بازگشت
مسئول درجه چهارِ دفترِ خدا
«عبید» نامی
زیر همان شكایت‌نامه
با زبان عربی نوشته بود:
اَبله!
به عربی ترجمه‌اش كن
اینجا كسی كُردی نمی‌فهمد و
به خدایش نمی‌رسانیم!
